Auke Rienstra

Het boek van Sarah Young ‘Dicht bij Jezus’ (Jesus Calling) heeft zich met meer dan 15 miljoen verkochte exemplaren een weg naar zeldzaam gezelschap gemarcheerd. Toch is het een zeer verontrustend boek en ik wil graag uitleggen waarom, in de hoop dat je het in overweging zult nemen.

1. Ze verklaart dat de Bijbel ontoereikend is. Dicht bij Jezus bestaat alleen omdat Sarah Young een diep verlangen had om buiten de Bijbel van God te horen. In de inleiding beschrijft ze de ontstaansgeschiedenis van het boek: “Ik begon me af te vragen of ik misschien ook woorden van God kon ontvangen tijdens mijn stille tijd met Hem. Ik had jarenlang gebedsboekjes bijgehouden, maar dat was eenzijdige communicatie geweest. Ik was als enige aan het woord. Ik wist dat God door de Bijbel tot me sprak, maar ik verlangde naar meer. Ik kreeg een groeiend verlangen om te weten wat God op een gewone dag tegen mij persoonlijk te zeggen had.” In die paar zinnen brengt ze een onnodige concurrentie tussen haar openbaring en wat de Bijbel zegt in 2 Timotheüs 3: 16-17: “Elke schrifttekst is door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven, zodat een dienaar van God voor zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust.” Bijbels gezien is er geen categorie voor wat zij ziet als het hart en ziel van haar boek. En Bijbels gezien is er ook geen enkele noodzaak en reden om dit te verwachten.

2. Ze verheft haar praktijk van het ‘luisteren naar Gods stem’ en de boodschappen die ze op deze wijze van God ontvangt als belangrijkste spirituele discipline. “Deze manier van luisteren heeft mijn intimiteit met Hem meer goed gedaan dan welke andere geestelijke discipline ook. Daarom wil ik sommige van de boodschappen die ik gekregen heb, doorgeven. Christenen in veel delen van de wereld lijken te zoeken naar een diepere ervaring van Jezus’ nabijheid en vrede. De boodschappen in dit boekje zijn op die behoefte gericht.” Haar oplossing om in het verlangen naar Jezus’ nabijheid en vrede te voorzien ligt dus niet in de Bijbel of enig ander middel tot genade, maar juist in de boodschappen die ze in haar boek (door)geeft.

3. Ze laat zich inspireren door onbetrouwbare modellen. In de inleiding vertelt Young over haar ontdekking van het boek ‘God Calling’ en dat ze haar manier van ‘luisteren naar God’ erop gemodelleerd heeft. Ze beschrijft het als ‘een christelijk dagboek van twee anonieme ‘luisteraars.’ Deze vrouwen hadden de gewoonte om in stilte in Gods nabijheid te wachten, met pen en papier in de hand, om de boodschappen die zij van Hem ontvingen op te schrijven. ‘Dit kleine boekje werd een ware schat voor mij.’ God Calling is een zeer verontrustend boek dat vanaf de jaren dertig veel succes had en een opleving van de belangstelling heeft gezien in het spoor van Dicht bij Jezus. Het is af en toe discutabel, op andere momenten duidelijk onbijbels en heeft meer weg van de new-age beweging dan met het orthodoxe christendom. En toch is het een boek dat ze beschouwt als een schat en een model voor haar eigen werk.

4. Ze bootst occulte praktijken na. De manier waarop Young haar openbaring van Jezus ontvangt, riekt naar het occulte. “Ik besloot om met mijn pen in de hand naar God te luisteren en op te schrijven wat ik dacht dat Hij zei. De eerste keer dat ik het probeerde, voelde het vreemd, maar ik kreeg een boodschap. Die was kort, bijbels en toepasselijk. Het ging over onderwerpen die in mijn leven speelden: vertrouwen, angst en dicht bij God zijn. Ik antwoorde door in mijn gebedsboekje te schrijven.” Deze manier van ‘luisteren en boodschappen ontvangen’ staat niet ver af van een praktijk die bekend staat als” automatisch schrijven”, wat Wikipedia beschrijft als “een vermeend paranormaal vermogen dat iemand in staat stelt om geschreven woorden te produceren zonder bewust te schrijven. Er wordt beweerd dat de woorden voortkomen uit een onderbewuste, spirituele of bovennatuurlijke bron.” Young’s inspiratie was God Calling, waarbij het nog duidelijker was dat de auteurs hun geest toestonden om op te geven op welk punt zij zogenaamd berichten van God zouden ontvangen. Deze praktijk is heel anders dan Bijbelse openbaring waar God de gedachten, persoonlijkheden en zelfs het onderzoek van de auteurs gebruikt.

5. Haar nadruk komt niet overeen met de Bijbel. Young’s nadruk in Dicht bij Jezus verschilt duidelijk van de accenten van de Bijbel. Ze spreekt bijvoorbeeld zelden over zonde en berouw en nog minder over Christus’ werk aan het kruis. Michael Horton zegt in zijn review: “Inhoudelijk is de boodschap herleidbaar tot één punt: vertrouw Mij meer in dagelijkse afhankelijkheid en je zult genieten van Mijn aanwezigheid.” Hoewel dit niet noodzakelijk een onbijbelse of ongepaste boodschap is, komt het nauwelijks overeen met de stuwkracht van de Bijbel die altijd in de richting van het evangelie van Jezus Christus loopt of daaruit vloeit. Horton voegt hieraan toe: “De eerste vermelding dat Christus sterft voor onze zonden verschijnt pas op 28 februari (pagina 61). De volgende verwijzing (naar het dragen van de mantel van Christus) is pas op 9 augustus (p.232). Zelfs de lezingen van december focussen op een algemene aanwezigheid van Jezus in ons hart en dagelijks leven, zonder het te verankeren in Jezus’ persoon en werk in de geschiedenis.”

6. Ze genereert verwarring. Door haar spirituele discipline van het ‘luisteren’ te verheffen naar de eerste plaats wekt ze verwarring op over de disciplines die God voor christenen voorschrijft. Michael Horton heeft dit goed gezien en schrijft: “volgens de reformatorische stroom van het evangelicalisme spreekt God tot ons in zijn Woord (pijl naar beneden) en spreken wij tot Hem in gebed (pijl omhoog). Dicht bij Jezus brengt de richting van deze pijlen in de war, waardoor het onderscheid tussen hoe God (primair) spreekt en onze reactie vervaagt.
Haar methode is gevaarlijk omdat het anderen uitnodigt de Bijbel te sluiten, de ogen dicht te doen en om met een pen in de hand te wachten tot er een boodschap binnen komt vanuit de geestelijke wereld in plaats van Gods Woord.

• Het stimuleerde niet om vanuit Gods geïnspireerde Woord te leren
• Het riskeert dat subjectieve ervaringen op hetzelfde niveau als de Bijbel worden geplaatst
• Het kan een aansporing zijn om meer op gevoelens en gedachten te vertrouwen wat betreft Gods wil in plaats van de Bijbel

7. Haar boek is gecorrigeerd. De meeste mensen weten niet dat Dicht bij Jezus herzieningen heeft ondergaan, niet alleen in de inleiding maar ook in de woorden die ze beweert te hebben ontvangen van Jezus. Dit brengt natuurlijk een enorme twijfel over de betrouwbaarheid van de openbaringen die ze ontvangt. Waarom zouden woorden van Jezus tenslotte herzien moeten worden? Loog God? Is hij veranderd? Heeft ze Hem verkeerd gehoord? Er is geen goede optie, behalve om te gaan twijfelen aan alles wat ze ooit heeft beweerd te ontvangen. Vergelijk bijvoorbeeld 23 augustus in de druk van 2004 en 2011:

Conclusie:
Het punt is duidelijk: Dicht bij Jezus is een boek gebouwd op een verkeerd uitgangspunt en is op die manier een boek dat gevaarlijk is en onze aandacht en bevestiging niet verdiend. De grote tragedie is dat het mensen wegleidt van Gods genademiddelen die zo zoet en bevredigend zijn, als we ze maar accepteren en omhelzen.
Dit boek review is mede geïnspireerd door reviews van Tim Challies, Michael Horton en Matt Slick.